MUDANYA KIZI
Beste: Saadettin Kaynak
Makam: Hicaz Virgüle
Söz : Lami Güray, Mudanya 1952
Ey şanlı beldenin kahraman kızı,
Mavi Marmara’nın eşsiz yıldızı,
Gözden giren aşkın yürekte sızı,
Gönüller fatihi Mudanya Kızı…
Yeşil yamaçlarda toplarken sümbül,
Gamzeli yanağı sanki pembe gül,
Sevgili sesini kıskanır bülbül,
Zeytinci güzeli Mudanya Kızı
————————————————————
MUDANYA GÜZELİ
Beste: Avni Anıl
Makam: Nihavent
Söz : Lami Güray, Bursa 1967
Marmara incisi ey şirin diyâr
Yıllarca gönlümde yaşattığım yâr,
Aşkınla harabım duymasın ağyar,
Mudanya Güzeli zeytin gözlü yâr.
Gel üzme yetişir nazlar niyazlar,
İçilsin badeler çalınsın sazlar,
Körfezde yankılar yapsın şarkılar,
Mudanya Güzeli zeytin gözlü yar.
————————————————————
MUDANYA AKŞAMINDA
Beste: Erdinç Çelikkol
Makam: Muhayyer Kürdi
Söz : Lami Güray – Sedat Ergintuğ, İstanbul 1979
Sevdalı sahilleri, masmavi bir denizi
Dört mevsim yeşilliği, büyüler sevginizi
Enginde gün batarken, Marmara hârelenir
Mudanya akşamında, şarkılar dle gelir.
Veda ederken grup, mehtabıyla süslenir
Aşk kokan fısıltılar, yıldızlara yükselir.
Hayat bulur gönüller, uçmaya heveslenir.
Mudanya akşamında, şarkılar dile gelir.
————————————————————
MUDANYALI ŞÜKRÜ ÇAVUŞ
Beste: Saadettin Kaynak
Makam: Muhayyer Kürdi
Söz : Lami Güray
Şükrü Çavuş mert yürekli, sert bakışlı kahraman
Elde tüfek, belde fişenk, nişancıdır pek yaman
Mermisini hedefine ulaştırır her zaman,
Yurduna göz dikenlere dedirttirmiş el’aman
Mudanyalı Şükrü Çavuş kahramandır, kahraman.
Yavukluya veda etti, tam yirmi yaşında
Donanmaya karşı koydu, iskelenin başında
Düşmanları yere serdi İstiklal Savaşı’nda.
Koç yiğidin menkibesi abidesi taşında,
Mudanyalı Şükrü Çavuş kahramandır, kahraman yukarı.
————————————————————
MUDANYA ÖZLEMİ
Beste: Erdinç Çelikkol
Makam: Nihavend
Söz : Lami Güray
Ey Mudanya şirin diyar,
Zeytin gözlü sevgili yar,
Sensiz hayat neye yarar,
Mecnun gönül Leylâ arar.
Gece mehtabda sandallar,
Enginlerde sevdalılar,
Kahkalar şen şarkılar,
Mavi körfezde yankılar.
Kızıl ufuk yeşil bağlar,
Bakır suyun durmaz akar,
Aramızda Uludağ’lar Ferhat,
Şirin diye ağlar…
